یبوست در دوران بارداری

 

یبوست در دوران بارداری

بسیاری از بیماران حتی در پی افزایش فیبر و مایعات رژیم غذایی در دوران بارداری دچار یبوست می شوند.

 

اگرچه خط اول درمان یبوست شامل افزایش فیبر ، مایعات و ورزش است ، اما این موارد بعضی اوقات بی اثر هستند. بنابراین ، ملین هایی مانند مواد تشکیل دهنده فله ، ملین های روان کننده ، نرم کننده های مدفوع ، ملین های اسمزی و ملین های محرک ممکن است در نظر گرفته شوند. اگرچه تعداد کمی از انواع ملین ها از نظر ایمنی در بارداری ارزیابی شده است ، اما حداقل جذب سیستمیک دارند. بنابراین ، انتظار نمی رود که آنها با افزایش خطر ناهنجاری های مادرزادی همراه باشند. با این حال ، توصیه می شود که از ملین های اسمزی و محرک فقط در کوتاه مدت یا بعضاً استفاده شود تا از کمبود آب بدن یا عدم تعادل الکترولیت در ن باردار جلوگیری شود.

 

تخمین زده شده است که تقریباً 11 تا 38 درصد ن باردار یبوست را تجربه می کنند ،

.1 یبوست به طور کلی به عنوان حرکات روده ای مکرر یا تخلیه دشوار توصیف می شود. به عنوان مثال ، افزایش سطح پروژسترون در دوران بارداری و کاهش سطح هورمون موتیلین منجر به افزایش زمان انتقال روده می شود

.2همچنین ، افزایش جذب آب از روده وجود دارد که باعث خشک شدن مدفوع می شود. کاهش فعالیت مادر و افزایش مکمل ویتامین (به عنوان مثال آهن و کلسیم) می تواند به یبوست کمک کند.

.3 در اواخر بارداری ، بزرگ شدن رحم ممکن است حرکت مدفوع را به سمت جلو کاهش دهد.

درمان

بسیاری از بیماران با افزایش فیبر و مایعات رژیم غذایی و همچنین ورزش روزانه ، از یبوست رهایی می یابند. پروبیوتیک هایی که فلور روده بزرگ را تغییر می دهند نیز ممکن است عملکرد روده را بهبود ببخشند. اگر اینها بی اثر باشند ، ملین ها خط دوم درمان هستند. به طور کلی ، اطلاعات کافی در مورد استفاده از ملین در بارداری وجود ندارد. با این حال ، مطالعات محدودی برای ملین های خاص انجام شده است و می توان اطلاعات مربوط به جذب سیستمیک آنها استنباط کرد.